Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Οι λακκούβες της εμπιστοσύνης





Πόσο εύκολα εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας; Πόσο εύκολα μπορούμε να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας αν αυτή προδοθεί; Πώς διαχωρίζουμε τους αξιόπιστους από τους αναξιόπιστους ανθρώπους και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτού του διαχωρισμού στη ζωή μας και στις σχέσεις με τους γύρω μας;

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Το παιδί που κρύβεις μέσα σου




Κάθε άνθρωπος, κάθε ενήλικας σε όποια φάση του κύκλου ζωής κι αν βρίσκεται, κρύβει βαθιά μέσα του ένα μικρό παιδί. Ένα παιδί που κατά περίσταση μπορεί να είναι πεισματάρικο, ανυπάκουο, απείθαρχο, θυμωμένο, θλιμμένο ή χαρούμενο, ενθουσιασμένο, ανώριμο, ανασφαλές, φοβισμένο…

Κάποιοι ενήλικες αυτό το παιδί μέσα τους το κρατούν φιμωμένο, φυλακισμένο καλά, απαγορεύοντας του την παραμικρή έκφραση. Κάποιοι άλλοι πάλι αυτό το παιδί το αφήνουν ανεξέλεγκτο παντού και πάντα να εκφράζεται, να κάνει το δικό του, άσχετα από το αν ο χώρος και ο τόπος τη συγκεκριμένη στιγμή το επιτρέπουν.

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Συμπόνια στις φωνές: Μια ιστορία θάρρους και ελπίδας




Πιθανότατα θα γνωρίζετε ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας ακούνε φωνές μέσα στο κεφάλι τους. Στην ουσία πρόκειται για μια ψευδαίσθηση χωρίς όμως να σημαίνει ότι υποδηλώνει απαραίτητα την ύπαρξη κάποιας βαριάς ψυχικής ασθένειας. Πολύ συχνά οι ακουστικές ψευδαισθήσεις μπορεί να οφείλονται σε παράγοντες όπως το άγχος, το στρες, ο κακός ή ανύπαρκτος ύπνος κλπ. Η ταινία μικρού μήκους με τίτλο: "Συμπόνια στις φωνές: Μια ιστορία θάρρους και ελπίδας" δημιουργήθηκε κυρίως για αυτούς τους ανθρώπους.

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Για τη μητέρα...



Γεώργιος Βιζυηνός: Η μητέρα

Πώς να πειράξω τη μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;

Πώς ν' αρνηθώ ή ν' αναβάλω
ό,τι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο
κανένα φίλο σαν αυτή;

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της
και μ' έμαθε να ομιλώ.

Αυτή με τρέφει και με ντύνει
όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.

Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω 
φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω 
και τι να κάμω μ' οδηγεί.

Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Θέλω να ακούς όσα δε σου λέω




Γράφει η Μαρία - Χριστίνα Δουλάμη

Είναι εκκωφαντική η σιωπή. Το ξέρεις καλά. Γιατί πίσω από τη σιγή κρύβονται τόσα λόγια που ποτέ δε θα σου πω. Δε θέλω να τα μαντέψεις. Απλά θέλω να με καταλάβεις. Πως μερικές φορές δε θέλω να σου μιλήσω. Δε θέλω να μιλήσω σε κανένα. Μερικές φορές φοβάμαι και εγώ η ίδια να ακούσω αυτά που πλάθω τόσες ώρες στο μυαλό μου. Αλλά θέλω να με νιώσεις. Να κατανοήσεις γιατί κάθομαι, κοιτώντας το άπειρο.

Βιβλιοθεραπεία: Πώς οι ιστορίες μας στηρίζουν στη διαδρομή προς την επούλωση

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα, όπως άγχος και κατάθλιψη ή πένθος, ορισμένες φορές είναι δύσκολο να ...